Ściana Płaczu

Dzisiaj o drugim* w kolejności najświętszym miejscu judaizmu czyli o Ścianie Płaczu.

Jest to część starożytnego muru otaczającego Wzgórze Świątynne, który to przez wieki spełniał funkcje czysto obronne. Dzisiaj Ścianą Płaczu nazywa się jedynie 57m odkrytą część tego muru zlokalizowaną w zachodniej części Wzgórza Świątynnego (stąd angielska nazwa tego miejsca - The Western Wall). W tradycji żydowskiej uznaje się, że modlitwa w Świątyni Jerozolimskiej jest odpowiednikiem modlitwy przed samym Bogiem, Żydzi wierzą, że modły w tym miejscu mają największą szansę na wysłuchanie. Stąd zwyczaj wypisywania modlitw na karteczkach i wsuwania ich w szczeliny muru. Podobnie jak o w synagogach tak i tutaj obowiązuje rozdzielność płci, więc zdjęć z części żeńskiej jest zdecydowanie mniej  ;)

Kilka szczegółów technicznych dla inżynierów ;)

Wysokość muru szacuje się na ok. 32m (45 warstw kamienia), przy czym obecnie widoczna część ma wysokość ok. 19m (28 warstw). Podobnie jak wszystko inne w Jerozolimie, tak i ten mur zbudowany jest z charakterystycznego białego krystalicznego wapienia występującego obficie w Izraelu. Bloki skalne użyte do budowy ważą od 2 - 8 ton każdy. Pierwsze siedem (widocznych obecnie) warstw pochodzi z czasów Heroda Wielkiego (ok. roku 19 p.n.e.), kolejne zostały dobudowane za czasów panowania Umajjadów (dynastia kalifów arabskich) oraz Imperium Osmańskiego.

* - gdyż najświętszym miejscem jest Wzgórze Świątynne (obecnie należące w całości do Muzułmanów). Wierzący Żydzi nie mogą postawić stopy w tym miejscu, gdyż niechcący mogliby wejść do Wewnętrznej Świątyni (heb. קֹדֶשׁ הַקֳּדָשִׁים - Holy of Holies) czyli miejsca, gdzie spoczywała Arka Przymierza - tylko Najwyższy Kapłan mógł tam wejść  i to tylko w określone dni w roku.

Via Dolorosa

W związku z nadchodzącymi świętami dzisiejszy post będzie o miejscach, w których historia ta się rozgrywała ;)

Via Dolorosa to jedna z uliczek Starego Miasta, która zgodnie z chrześcijańską tradycją uznawana jest za drogę, którą kroczył Jezus niosąc krzyż. Dzisiejsza trasa została wytyczona w XVIII wieku zastępując kilka poprzednich wersji.

Pierwsze wzmianki o pielgrzymach przemierzających ta drogę pochodzą z czasów bizantyjskich, jednak dopiero w  XIV wieku, po przekazaniu przez papieża Klemensa VI opieki nad Ziemią Świętą Franciszkanom, zaczęto organizować "oficjalne" pielgrzymki tą trasą (jako ciekawostkę należy wspomnieć, że pielgrzymki początkowo odbywały się w odwrotnym kierunku niż opisany w Nowym Testamencie - od Bazyliki Grobu do Domu Piłata). 

Obecnie Via Dolorosa podzielona jest na dziewięć stacji, które to zaznaczone są okrągłymi tabliczkami z numerem. Czasem w pobliżu można dostrzec jakąś kapliczkę. Pomimo oburzenia wielu pielgrzymów Via Dolorosa jest jedną z najzwyklejszych uliczek Starego Miasta, a to oznacza, że ludzie tutaj rozmawiają, jedzą, śmiecą a nawet handlują ;)

Pozostałe pięć stacji znajduje się wewnątrz Bazyliki Grobu. Poniższe zdjęcia przedstawiają kolejno: wejście do Bazyliki Grobu, schody na Golgotę (ciekawostka: pod Golgotą znajduje się Kaplica Adama gdzie podobno spoczywa jego czaszka), ołtarz ukrzyżowania, ołtarz krzyża (ciekawostka: z kawałkiem skały z miejsca ukrzyżowania), kamień namaszczenia po zdjęciu z krzyża (ciekawostka: umieszczony tam w trakcie przebudowy bazyliki w 1810 roku), Kaplica Grobu (z zewnątrz),  grób Jezusa oraz ikona zmartwychwstania.

Złota Brama

Stare Miasto otoczone jest ponad czterokilometrowym murem wzniesionym w latach 1536-1541 przez Sulejmana Wielkiego na miejscu wcześniej istniejącego muru datowanego na szósty wiek przed naszą erą (biblijna odbudowa Murów Jerozolimy przez Nehemiasza). W murze tym wybitych jest obecnie 8 bram, chociaż w pierwotnym projekcie było ich tylko siedem - Brama Nowa została dobudowana dopiero w roku 1889.

Dzisiaj kilka słów o Złotej Bramie (hebr.: שער הרחמים, Shaar Ha-Rahamim; arab.: Bab el-Rahmeh) czyli jedynej* bramie w murze zewnętrznym prowadzącej na Wzgórze Świątynne (kolor pomarańczowy na poniższej mapce symbolizuje bramy w murze zewnętrznym). Brama ta została zamurowana (patrz zdjęcie) w 810 roku przez Arabów i od dwunastu wieków ciągle pozostaje zamknięta. 

Zgodnie z tradycją żydowską to właśnie przez tą bramę ma wjechać do Jerozolimy Mesjasz. Ponadto Muzułmanie, Żydzi (w większości) oraz Chrześcijanie wierzą, że Złota Brama będzie miejscem Sądu Ostatecznego. Z tego też powodu od stóp bramy rozciąga się cmentarz (zarówno żydowski jak i muzułmański) sięgający aż do Góry Oliwnej. Oczywiście ten kto został pochowany bliżej bramy będzie najszybciej zbawiony w dzień Sądu :)

* - istnieje dodatkowe 10 bram w murze wewnętrznym otaczającym Wzgórze Świątynne (kolor żółty na powyższej mapce) jednak tylko dwie z nich są dostępne dla osób niebędących wyznawcami Islamu.

Giv'at Ram

Dzisiaj kilka zdjęć z kampusu Giv'at Ram (zwanego również Edmond J. Safra Campus), gdzie mieszczą się budynki wydziałów ścisłych i przyrodniczych. To tutaj mieści się Fritz-Haber Center for Molecular Dynamics gdzie pracuję (ostatnie zdjęcie przedstawia moje biurko). Kampus położony jest w centrum Jerozolimy, blisko Knessetu i innych budynków rządowych. Podobnie jak i w Mount Scopus Campus, pełno tutaj wszelkiego rodzaju roślinności. Jest nawet spory kawał zwykłego, "dzikiego" lasu, gdzie można zobaczyć tzw. "winter flowers" czyli m.in. popularne w polskich kwiaciarniach fiołki alpejskie :P Ze względu na klimat naturalna roślinność występuje jedynie w zimie i na wiosnę. W lecie, które tutaj jest zazwyczaj suche i upalne, większość gatunków wysycha, a jedyne kwiatki jakie można wtedy zobaczyć są sztucznie sadzone i codziennie podlewane.